-
1 απαρταω
1) вешать, привешивать, pass. висеть, быть соединенным(ἀπό τινος Arst., τινος Babr. и ἔκ τινος Luc.)
ἀπαρτῆσαι δέρην Eur. — повесить за шею, удавить2) ставить в зависимость, связывать(τι ἔκ τινος Luc. и τινι Plut.)
ἀπαρτῆσαι τὸ πλῆθος ἑτέροις νόμοις Plut. — привлечь на свою сторону массы новыми законами;τῆς γνώμης τινὸς ἀπαρτῆσαι Plut. — разделять чьё-л. мнение (ср. 3)3) отделять, обособлять, разъединять(τί τινος Dem.; ἀπηρτῆσθαι ἀλλήλων Arst.; τοῖς καιροῖς οὐ μακρὰν ἀπηρτῆσθαι Polyb.)
ἀπηρτῆσθαι ταῖς γνώμαις Dem. — расходиться во мнениях (ср. 2)4) удаляться, уходить(ἐς ἀλλοτρίαν Thuc.)
-
2 ἀπ-αρτάω
ἀπ-αρτάω, 1) aufhängen, etwas, daß es wovon herabhängt, ἀπαρτῆσαι δέρην Eur. Andr. 413; übertr., τὰς ἐλπίδας ἔκ τινος, die Hoffnung auf Einen setzen, Luc. Tim. 36; – pass., herabhangen, ἀπήρτηται Xen. de re equ. 10, 9; ἀπήρτηνται ἀλλήλων Arist. H. A. 1, 16; ἀπηρτημένος τούτοις, in Uebereinstimmung damit, Plut. cons. ad Apoll. p. 326; – 2) sich entfernen, εἰς ἀλλοτρίαν ἀπαρτῆσαι Thuc. 6, 21; häufiger trans., entfernen, z. B. λόγον γραφῆς Dem. 18, 58; pass., getrennt sein, ἀπηρτημένοι ταῖς παρασκευαῖς, dem πλησίον ὄντες entggstzt, Dem. 4, 12; τοῖς καιροῖς οὐ μακρὰν ἀπηρτῆσϑαι Pol. 12, 17; Sp.